Implantacja natychmiastowa: pokusa szybkiego działania kontra potrzeba precyzyjnej diagnostyki i planowania

Powrót

Współczesna implantologia coraz częściej korzysta z technik pozwalających skrócić czas leczenia – jednym z takich rozwiązań jest implantacja natychmiastowa, czyli wszczepienie implantu bezpośrednio po ekstrakcji zęba. To podejście wydaje się idealne: pacjent wychodzi z gabinetu bez ubytku, z zachowanym profilem dziąsłowym i poczuciem komfortu. Ale czy każda sytuacja kliniczna nadaje się do takiego postępowania?

Coraz więcej lekarzy przekonuje się, że szybkość nie zawsze oznacza skuteczność. Aby implantacja natychmiastowa zakończyła się sukcesem, niezbędne jest spełnienie konkretnych kryteriów – zarówno biologicznych, jak i technicznych. W przeciwnym razie ryzykujemy recesję dziąsła, utratę brodawek międzyzębowych, zapadnięcie wyrostka lub nawet porażkę integracji implantu.

Czas to nie wszystko – kiedy implantacja natychmiastowa ma sens?

Decyzja o natychmiastowej implantacji musi być oparta na precyzyjnej diagnostyce. Kluczowe znaczenie mają m.in.: stan tkanek miękkich i ich biotyp, grubość blaszki policzkowej, brak stanu zapalnego w obrębie zębodołu, zachowanie przegrody międzykorzeniowej, możliwość stabilnego zakotwiczenia implantu.

W wielu przypadkach entuzjazm związany z oszczędnością czasu i wygodą pacjenta prowadzi do zbyt pochopnych decyzji. Niestety, konsekwencje niewłaściwego planowania mogą pojawić się dopiero po kilku miesiącach – w postaci zaniku tkanek, odsłonięcia implantu lub niezadowalającej estetyki w odcinku przednim.

Diagnostyka to podstawa przewidywalności

Implantacja natychmiastowa to nie zabieg „na skróty” – to złożony proces, który musi być poprzedzony dokładnym wywiadem, dokumentacją fotograficzną, oceną CBCT i analizą modelu diagnostycznego. Szczególną uwagę należy zwrócić na:

• pozycję implantu – zbyt palatalna lub zbyt powierzchowna może zaburzyć estetykę lub utrudnić odbudowę protetycznąm,
• zabezpieczenie zębodołu – pozostawienie pustej przestrzeni wokół implantu sprzyja kolapsowi tkanek miękkich. Często wskazane jest uzupełnienie materiałem kościozastępczym,
• kształtowanie profilu wyłaniania – odbudowa tymczasowa (lub zindywidualizowana śruba gojąca) odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu architektury dziąsła.

Estetyka to nie tylko implant – to cały protokół

Najwięcej kontrowersji i błędów pojawia się w odcinku estetycznym. To właśnie tam – w okolicy siekaczy i kłów – najłatwiej o kompromis estetyczny, który pacjent zauważy od razu. Nie wystarczy umieścić implant „w kości” – trzeba go zaplanować z myślą o końcowej odbudowie protetycznej, a także o twardych i miękkich tkankach, które mają ją wspierać. Właśnie dlatego w takich przypadkach ważne są: precyzyjne wykonanie wycisku, odbudowa tymczasowa (często natychmiastowa), ukształtowanie profilu wyłaniania z myślą o finalnej pracy protetycznej.

Wiedza i doświadczenie to fundament

Wdrożenie implantacji natychmiastowej do własnej praktyki wymaga nie tylko sprzętu i materiałów, ale przede wszystkim wiedzy, doświadczenia i znajomości biologii gojenia. Lekarze, którzy chcą pracować w sposób przewidywalny, coraz częściej decydują się na uporządkowanie procedur i wprowadzenie jasnych kryteriów kwalifikacji pacjentów.

Dla tych, którzy chcą zdobyć praktyczną wiedzę i poznać protokoły stosowane w implantologii natychmiastowej, organizowane są w DSI praktyczne szkolenia prowadzone przez doświadczonego klinicystę i dydaktyka. Jedno z takich szkoleń odbędzie się już 19–20 września 2025 r. w DSI – Dental Skills Institute w Warszawie, pod kierunkiem lek. dent. Bartosza Mulawy. Uczestnicy pracują w formule warsztatowej, ucząc się m.in. planowania leczenia, kwalifikacji przypadków, techniki wycisku i protokołów natychmiastowego obciążania.